Alimentatie en Echtscheiding

Alimentatie en echtscheiding
Alimentatie is een financiële uitkering in de kosten van levensonderhoud die na een echtscheiding door de meest draagkrachtige partner aan de minst draagkrachtige ex-partner verstrekt wordt of door een ouder aan een kind wordt verstrekt. Alimentatierekenen is een vak apart en veel mensen nemen aan dat een alimentatieberekening die is gemaakt ook meteen een goede alimentatieberekening is. Dit is echter lang niet altijd het geval.

De hoofdpunten van alimentatie
Na een scheiding vervalt de verplichting om financieel voor elkaar te zorgen niet. Heeft één van de ex-partners niet voldoende inkomsten om een levensstandaard gerelateerd aan de welstand tijdens het huwelijk te bekostigen, dan moet de ander alimentatie betalen. Alimentatie wordt beperkt door de draagkracht van de betalende partij. Er kan wel meer behoefte zijn aan meer alimentatie, maar de betaler betaalt volgens een berekening de maximale draagkracht en dat is dat. Als blijkt dat de ontvanger te weinig heeft om van te leven kan er Bijstand worden aangevraagd.

Partneralimentatie kan op twee manieren worden vastgesteld. De partners kunnen samen afspraken maken over de hoogte en duur van de alimentatie. Deze afspraken leggen zij schriftelijk vast in een convenant. Dit hoeft helemaal niet via een advocaat. Of de rechter stelt de hoogte en de duur van de alimentatie vast als de ex-partners geen afspraken kunnen of willen maken over de alimentatie.
De partneralimentatie betaal je aan de ex-partner gedurende 12 jaar. Of er moet een huwelijk zijn geweest zonder kinderen dat korter dan 5 jaar heeft geduurd. Je mag samen afspreken dat de alimentatieperiode korter wordt. De kinderalimentatie wordt tot het 18e jaar aan de ouder betaald en van 18 jaar tot 21 jaar aan het kind. Meestal zit er een index op de alimentaties en dat wil zeggen dat deze jaarlijks worden verhoogd met een bepaald percentage. De kinderalimentatie is beperkt aftrekbaar en netto bij de ontvanger en de partneralimentatie in geheel aftrekbaar bij de betaler en belast bij de ontvanger.

Aantal aandachtspunten
Een lopende alimentatie kan veranderen op worden stopgezet. Dit kan doordat de ontvanger of betaler overlijdt. Een tweede punt is dat de ontvanger gaat hertrouwen of samenwonen. Dan wordt de alimentatie doorgaans beëindigd. Het kan ook zijn dat de betaler financieel achteruit gaat door omstandigheden buiten zijn (of haar) toedoen. Dus minder gaan werken omdat je dit leuk vindt is geen argument om te vragen de alimentatie te verlagen, arbeidsongeschikt worden wel. Er kan ook een reden zijn om juist een hogere alimentatie aan te vragen omdat de betaler bijvoorbeeld veel meer is gaan verdienen. Herziening van alimentatie moet helaas via een advocaat en de rechtbank en kan een vervelend, duur en lang proces opleveren. De alimentatieberekening gaat dus niet zozeer over de verdiensten die in het verleden zijn geweest, maar meer over verdiensten die in de toekomst gaan plaatsvinden. Hier moet dus een goede afweging gaan plaatsvinden. Ook zijn er allerlei componenten in een alimentatieberekening die voor discussie vatbaar zijn, maar die wel berekend worden. Een bekend voorbeeld zijn de woonlasten. Als er relatief lage woonlasten zijn ingevoerd, wordt de draagkracht en dus de te betalen alimentatie hoger. Als de betaler weigert alimentatie te betalen kan men de betaler vrij eenvoudig dwingen om de betalingen te verrichten zonder tussenkomst van de rechter. Ook is er een organisatie, het Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdrage die u hier bij kan assisteren.

Scheiden en de ondernemer
Een ondernemer is fiscaal niet gelijk aan iemand in loondienst. Daarom is het belangrijk dat er iemand is die verstand van zaken heeft. De vraag is dus of alle advocaten genoeg kennis hebben om hiermee goed om te gaan. De boekhouder of accountant is hier ook een partij. Ook hier kan sprake zijn van voorkeur, want wie is ook al weer de klant van de accountant? Bij een echtscheiding van een ondernemer komen dus specifieke zaken aan de orde. Het bepalen van de winst is er een van. Deze winsten kunnen namelijk erg fluctueren door de jaren heen en het waarderen van bedrijfsruimte is ook een item. Ook is het de vraag hoe de Fiscale OudedagsReserve (FOR) moet worden meegenomen, het opgebouwde pensioen al dan niet in eigen beheer en de waardering van de aandelen. Bij het lezen van convenanten waar dus de verdeling wordt gemaakt en afspraken bij een scheiding worden vastgelegd komen we nog wel vaak zaken tegen die de wenkbrauwen doen fronsen. Het nadeel is dat als een convenant eenmaal is getekend er erg moeilijk op terug is te komen. Dus waakzaamheid is aan de orde.